Zwyczaje kulinarne w Bieszczadach sięgają czasów osadnictwa ruskiego i na przestrzeni wieków ulegają zmianom. Analizując historię kuchni bieszczadzkiej dochodzimy do wniosku, że moda na różne potrawy zmienia się w zależności od postępu w rolnictwie (wprowadzanie nowych gatunków w uprawach, hodowli itp.).
W kwestionariuszu szkoły w Solince w sprawie badania środowiska sporządzonym przez miejscową nauczycielkę Marię Procykową w 1936r na zlecenie Inspektoratu szkolnego w Sanoku czytamy: ”Ludność zajmuje się rolnictwem, ryby pstrucha, maryna, które łowią rękoma. Ze zwierząt domowych hodują konie, krowy, woły, mniej kozy i owce oraz nierogacizna. Uprawa pól zwyczajna, nawożenie obornikiem, ze zbóż sieją owies i gdzieniegdzie żyto. Ziemniaki sadzą za pługiem". Z narzędzi rolniczych używają pługa, brony i motyki (...) Zboże wymłócone (ziarno) przechowują na strychach w skrzyniach, siano i słomę nad stajnią w strychu. Ochrona przed ogniem i złodziejem żadna. Na wyżywienie składają się: ziemniaki, kapusta i mąka owsiana. Nieznana jest uprawa roślin strączkowych, cebuli, czosnku, buraków i innych jarzyn. Sadzą natomiast brukiew i marchew jedząc je gotowane z mlekiem. Chleb owsiany oszipok. Nazwy potraw: ławasz - zupa kartoflana, bandurky - kartofle, warianka - kwas z kapusty gotowany na barszcz, chamut - maczanka - żur z mąki pytlowej, przyrządzane na święta, łoksza - kluski (...).
Życie mieszkańców wsi na terenach, o których mowa zawsze było trudne, klimat górski nie pozwalał na osiąganie wysokich plonów rolnych. Często do zagród zaglądał głód, zwłaszcza na przednówku. Kuchnia tych ludzi opierała się na potrawach wytworzonych we własnym gospodarstwie (ziemniaki, warzywa, zboża oraz dary lasu). Mięso spożywano jedynie w bogatych domach z okazji świąt i ważnych uroczystości rodzinnych. Podstawą codziennego wyżywienia były potrawy z kapusty, ziemniaków, mąki i kasz. Omastą do tych potraw była słonina - "szpyrka" oraz olej lniany, a na święta pojawiały się wypieki.
W obecnych czasach dynamicznie zmieniają się nawyki żywieniowe. Wiele kobiet pracujących zawodowo sięga po przetwory, które podsuwa nam przemysł spożywczy. Jednakże potrawy regionalne są zdrowsze, bo produkty na ich wytwarzanie pochodzą z gospodarstw ekologicznych. Hołdując zasadom zdrowej żywności powstała w Cisnej „Karczma Łemkowyna”, w której kuchni sporządza się zdrowe potrawy regionalne oraz potrawy etniczne Łemków i Bojków.